O día 19 de abril tivemos este encontro do alumnado de Filosofía de 1º Bach. e Psicoloxía de 2º Bach. coa psicóloga e psicanalista Concha Pazo, antiga orientadora do centro. Foi un momento moi agradable, de reencontro para falar sobre a psicoloxía e sobre o ser humano. Por riba da súa presentación multimedia, tratou sempre de seguir o fío do noso interese, facendo un lugar para os temas polos que lle preguntabamos.
Este post está feito a partir das achegas do alumnado de 1º Bach. Colaboran o Departamento de Filosofía e o Proxecto de Biblioteca 2016-17 O corpo humano.
A psicoloxía é a filla que nace da filosofía e a medicina. É unha ciencia recente, que aínda está comezando a desenvolverse. Antigamente illábase á xente con problemas psicolóxicos pero hoxe en día trátanse coa palabra e o corazón. Preocúpanos a diferenza coa psiquiatría: o primeiro que se quere descartar cando algún acode a un/ha psicóloga/o é que haxa unha causa fisiolóxica; as/os psiquiatras adoitan dar medicación nos seus tratamentos pero isto frecuentemente se pode evitar no tratamento psicolóxico. Algunhas veces medícase de xeito xeneralizado incluso a nenas/os de 8 anos, e isto debe facernos pensar, xa que a esta idade a medicación pode interromper o proceso de madurecemento dunha persoa.
En canto ás especialidades, as que máis lembramos son a psicoloxía social, clínica, deportiva e legal.
As máis das veces a psicoloxía consiste en facer de espello para que unha persoa poida ver reflectidas as súas emocións. Ás veces pensamos que a xente que vai á/o psicóloga/o é porque está tola pero pode ser por moitos motivos, desde os máis sinxelos como o insomnio, falta de concentración ou ansiedade, ata problemas moi complicados de personalidade ou de relación social. Todas as persoas temos algún medo, sobre todo o medo a que non nos queiran. Quizais a pregunta máis importante é a que Concha dirixe á xente de 2º: Como se pode establecer a diferenza entre o que é e o que non é normal?
En terapia
Cara ao final da charla púxonos un vídeo dunha serie de TV arxentina, En Terapia. Un rapaz adolescente vese metido en situacións de gran violencia e o psicólogo pídelles á nai e ao pai que veñan á sesión con el (isto sorpréndenos: non sabiamos que tivese esa prerrogativa de decidir quen asiste á sesión). Finalmente, as tres persoas acaban comprendendo os medos das outras, e os seus propios, e a conclusión é que temos medo, medo a que non nos queiran, e que, como di o psicólogo da serie, se a xente fose quen de expresar as súas emocións, os psicólogos non teriamos tanto traballo.
Libro de visitas
Este é o álbum coas achegas da xente de clase deste ano:
Algunhas fotos
No hay comentarios:
Publicar un comentario