O autor Edgar Allan Poe (EEUU, 1809 - 1849) foi un escritor, poeta, crítico e xornalista romántico estadounidense, xeralmente coñecido coma un dos mestres universais do relato curto, do cal foi un dos primeiros practicantes no seu país. Foi renovador da novela gótica e recordado polos seus contos de terror. Considerado o inventor do relato detectivesco, contribuiu con varias obras ao xénero emerxente da ciencia ficción. Tamén foi o primeiro escritor estadounidense de renome que intentou facer da escritura o seu modus vivendi, o que lle supuxo lamentables consecuencias.
Annabel Lee (1849) é un poema seu no que se aprecia un alto nivel de romanticismo e complexidade. Foi o último publicado por completo por el, dous días despois da súa morte, no New York Daily Tribune.
O poema
Annabel Lee pertence a unha lista de obras de Poe que conteñen no seu título nomes de mulleres coa letra "l", como Lenore, Eulalie ou Ulalume. Isto é así xa que este son transmite unha sensación de melancolía e tristeza, aínda máis evidentes en inglés.Aínda que non se sabe seguro, o que cremos é que a muller que lle serviu de fonte de inspiración para este poema foi a súa propia esposa, Virginia Eliza Clemm. Morreu dous anos antes da publicación por tuberculose e lle pormeteu ao seu marido que sería o seu anxo da garda, unha imaxe visual presente no poema, aínda que de forma negativa posto que tanto os demos coma os anxos e serafíns que aparecen no texto son enemigos celosos que a fan enfermar.
A versión de Radio Futura
O poema consta de seis estrofas, tres de seis versos, unha de sete e dous de oito. O grupo musical Radio Futura fixo unha canción co poema Annabel Lee deixando a mesma letra pero facendo modificacións en canto á organización das estrofas e versos. A diferenza está en pasar de seis estrofas a sete, e de estrofas de seis, sete ou oito versos a ser de catro case todas, e de seis a última.
O poema ou a letra resúmese así:
Unha nena chamada Annabel Lee ama ao narrador e tamén é amada por este.
O amor que tiñan era tan intenso que os serafíns tíñanlles envexa.
Esta envexa foi o resultado de que un soplo que descendera dunha nube deixara conxelada a Annabel.
Os seus pais levárona para pechala nun sepulcro, no reino máis alá do mar, onde ela vivía.
O narrador fala de que debido ao seu forte amor, nin os anxos nin os demos poderían separar as súas almas.
E así el pasaría todas as noites deitado sobre o sepulcro ao lado da súa querida, súa vida, súa noiva Annabel Lee.
O corvo
O vídeo que o grupo Radio Futura fixo para a canción está ambientado nunha biblioteca na que o protagonista le a carón do lume. Este é o ambiente doutro poema do mesmo autor, O corvo, con elementos similares ao anterior: Tamén nel uns seres extranos e malos (neste caso a ave, así como os anxos en Annabel Lee), unha historia de amor por medio e unha muller chamada Lenore, cun "L" presente no seu nome. A miña opinión
A pesar de ser un poema romántico ten ese ambiente de traxedia e de escuridade típico de Poe, e está presente unha morte sinistra como é a de morrer conxelada. Se neste poema o poeta inspirouse na súa esposa debían ter unha relación moi pasional entre ambos e quizais foi a súa enfermidade a que fixo que Edgar Alan Poe quixera facerlle ou outorgarlle unha despedida así.
Persoalmente, a obra de Poe paréceme demasiado escura e aínda que haxa que buscarlle unha especie de lóxica que parece que levan escondida todos os poemas e nese sentido sería interesante, a min paréceme moi negativa, as veces chegando a crear certo temor no corpo.
No hay comentarios:
Publicar un comentario