
En primeiro lugar, analizaremos os puntos en común destes autores: ambos crían na necesidade dun enriquecemento das clases medias, no avance da ciencia e en dedicar diñeiro á cultura á arte e ás actividades culturais en xeral. Con isto pretendíase unha mellora da vida en sociedade, pero partindo sempre dende a cultura e, polo tanto, dende a educación.
Platón e o Século de Pericles

Platón deulle moita importancia á educación dos nenos desde unha idade moi temprana. Era necesario que os nenos se educaran tanto no plano mental como no plano físico, xa que Platón cría que entre corpo e alma debía haber unha harmonía. Os pais, segundo Platón, non poderían educar ben aos seus fillos polo que deberían dexarse en mans de xente que tivera os coñecementos adecuados. Toda a poboación recibía educación pero só os gobernantes se dedicarían á ciencia.
Por iso, Platón vaise dedicar a fundamentar teoricamente unha sociedade ideal, dicindo que os males dos humanos non desaparecerán ata que a raza dos puros e auténticos filósofos cheguen ao poder. A cidade ideal de Platón tería tres clases sociais. En cada unha predomina unha parte da alma que debe ser educada para realizar as funcións que lle son propias. Podíase producir mobilidade social xa que estas características non se herdaban. Para Platón a educación serve para acercarte ao mundo das ideas.
Kant e a Ilustración

A elite tiña a necesidade de aprender e de ensinar o aprendido. O que fixo posible en gran medida este cambio de mentalidade foi a filosofía de Descartes, baseada na dúbida metódica, e a revolución científica de Newton. Foi moi importante para o labor de divulgación a Encyclopédie raisonée des Sciences et des Arts publicada por Diderot e D´Alembert.
Para Kant a educación constaba de dúas partes, unha positiva e outra negativa. A primeira sería a instrución, que consistía na transmisión de coñecementos de unha xeración a outra. A segunda sería a disciplina, na cal se reprimiría o instintivo e animal. Hai unha necesidade da educación para ser persoas completas e chegar así á perfección humana. A educación é a forma de pasar da minoría de idade e conseguir un propio criterio. Mediante a educación seremos capaces de obrar moralmente sen necesidade de ninguén e chegar a guiarnos por nós mesmos. Se non hai educación somos pasto para a xente que domina.
As persoas que deberían ensinar son as que están realmente cualificadas para iso, e dicir, a xente máis sabia, que ten a obriga moral de facer uso público da razón: informar á sociedade dos problemas que xurdan ao aplicar leis inxustas ou mal feitas e propoñer solucións. A educación ten que ser popular e a escolarización obrigatoria.
Conclusión
A educación é un piar fundamental para a formación das persoas, axuda a que non sexan ignorantes e non se deixen enganar por ninguén. Investir en educación é a única maneira para que a sociedade mellore e por iso a mentalidade destes filósofos supuxo un gran avance na sociedade.
No hay comentarios:
Publicar un comentario