Rede de Escolas de Amnistía Internacional - Encontro con Susana Muíños

8 de marzo, día da muller

Nesta actividade colaboraron a Rede de Escolas de Amnistía Internacional e a Biblioteca do centro.

Texto do post elaborado con aportacións do alumnado de 2º e 4º da ESO.

Hai unha semana veu aquí, ao Floriani, unha activista de Amnistía Internacional, Susana Muíños. Explicounos todo sobre os Dereitos Humanos e a violencia de xénero, facendo referencia a que a maior parte das veces sófrena as mulleres, e ademais dentro dunha relación.

A violencia de xénero é o acto de violencia, xa sexa física ou psicolóxica, contra unha persoa, por motivos relacionados co xénero.
O sexo son as características biolóxicas, xenéticas.
O xénero é o rol social predefinido, adquirido nun contexto cultural concreto.

Algunhas persoas e culturas pensan que debe haber unha equivalencia entre os conceptos de sexo, personalidade e rol social, e esta rixidez mental pode ser unha causa da violencia de xénero, que non é natural nin inevitable.

Unha forma de maltrato é o físico: a muller sofre golpes, magulladuras e incluso a morte.
Outra forma é o maltrato psicolóxico, facéndolles sentir moi pouco e non valorarse, insultándoas, etc.

Comentamos imaxes

Na súa presentación, Susana amosou imaxes que mostraban a realidade con fotos, nalgúns casos bastante impactantes como a circuncisión, e falou sobre tribos que amputaban o clítoris. Tamén amosou unha imaxe dunha muller comparada cun pallaso.

Púxonos o exemplo dunha muller véndose sobre un espello roto en anacos. Con esa imaxe quería darnos a ver que a muller quere volver a ser coma antes, que o seu presente está cheo de tristura e sufrimento. A muller reconstruía o espello co rostro que tiña antes de ser maltratada, antes de ser insultada, e ela quería volver ser como ela era.

Mostrounos unha muller encerrada nunha casa. Queiramos ou non, sempre van relacionadas esas dúas cousas. Moitas veces as mulleres perden a personalidade.

Tamén houbo fotografías sobre os roles de xénero: Que pasaría se vésemos a un home maquillado ou facendo as tarefas de casa? Seguramente pensariamos que é homosexual. E se vísemos a unha muller con bigote ou traballando de albanel? Si, diriamos que é coma un home. Isto non debería ser así!

Amosounos esculturas, cadros e fotos. En concreto, unha artista que fora maltratada fíxose unha foto e expúxoa para explicar o que lle pasaba a ela e a moitas mulleres.

Nunha escultura unha muller aparece cun bebé recén nado enriba. Isto significa que hai persoas que só queren ás mulleres para teren fillos e despois soportalos “enriba delas” sen ningunha axuda. Isto é debido ao rol de “muller floreiro” que se fomenta.

Ámbitos da violencia de xénero

A familia é o ámbito máis común. A muller ten maior probabilidade de ser lastimada, violada ou asasinada polo seu compañeiro actual.

A escola: A maioría das persoas analfabetas do noso país son mulleres.
Os mass media e a industria estética e cosmética, que xiran en torno ao corpo da muller, provocan a eterna insatisfación por non conseguir un canon de beleza inacadable.
Cultura e relixión: As persoas deben gozar do seu dereito á liberdade de relixión pero isto no se debe usar coma excusa para que un sexo domine ao outro.
En canto á área económica e laboral, a pobreza e a marxinación son causa e consecuencia da violencia contra as mulleres. Se as mulleres teñen un fillo quen deixa o traballo é a muller e non o home; ás veces unha muller está a punto de conseguir un cargo importante, ten un fillo e cando volve ao traballo xa non ten opción a ese posto. Ás veces é mellor que os homes perdan algún tempo de traballo para atender un fillo.
E en canto ao Estado, puxo o exemplo das mulleres que non podían conducir nin sequera sacar o carné.

A Convención sobre a Eliminación de todas as formas de Discriminación Contra a Muller (CEDAW) é un exemplo de avance.
A CEDAW é considerado o tratado máis extenso que garante o recoñecemento dos dereitos das mulleres a nivel mundial.
A CEDAW enumera os seguintes colectivos especialmente expostos á violencia de xénero, que requiren protección por parte do Estado:

Inmigrantes sen papeis,
solicitantes de asilo,
mulleres rurais,
mulleres obxecto de discriminación pola súa orientación sexual,
menores.

Algúns datos e cifras

Unha de cada tres mulleres no mundo sofre abusos.
A violencia na familia é a primeira causa de morte e minusvalía para moitas mulleres de 16 a 44 anos.
Hai 60 millóns de nenas menos que nenos no mundo por abortos selectivos e infanticidios.
O 80 % das vítimas de armas lixeiras no mundo son mulleres, nenos e nenas.

Opinión

Paréceme inxusto que nunha relixión exista esta violencia, xa que a relixión baséase en axudarse uns entre outros. Se todos somos iguais, deberiamos respectarnos. E non debería existir ningunha violencia, no mundo, contra ninguén.

Cos anuncios sexistas dan a entender que as mulleres servimos só para ser como a Barbie, é dicir, só para cociñar e poñernos fermosas para os homes, que non valemos nin para traballar nin para practicar deportes posto que estes anuncios está protagonizados por homes.
Gustoume moito a charla; sobre todo, que traballara con diapositivas e que nós tamén interviñeramos. O que máis me impresionou foi os casos das rapazas que protestan nas igrexas, nos congresos, etc.
O das mulleres rusas (Pussy Riot) pareceume un bo exemplo de superación porque elas saben o que queren conseguir.
O que máis me gustou foron as fotos na que unha muller xogaba a ser un home e un home estaba maquillado coma unha muller. A mellor noticia foi a das mulleres de Arabia Saudí que desobedeceron as leis do seu pais, fixeron o que quixeron e subírono a unha plataforma de internet co risco de seren severamente castigadas polas súas propias familias. Deberíamos facerlles caso e denunciar as persoas que realizan actos contra mulleres que non fixeron nada. Xa que o tema da biblioteca deste ano é Xénero e Identidade paréceme ben que nos dean charlas deste tipo.
Ningunha muller debería pasar por este inferno. Por iso deben facer charlas e actividades deste tipo para loitar pola igualdade, contra o que nos ensinan desde pequenos e o normalizado que está o machismo na nosa sociedade.

Aínda que houbo moitas máis colaboracións, os textos e debuxos utilizados son de: Ismael dos Santos, Iria Míguez, Rubén Domínguez, Laura Puga, Carla Alonso, Sofía Castro, Pablo Amor, Alba Correa (2º A); Anthya Morales, Adrián Ojea, Uxía Calvar, Gabriel Cerqueira, Uxía Calvar (2º B); Alexandre Veiga, Fernando Cabaleiro, Sara Álvarez, Ricardo Vilaboa, Andrea Sanmartín, Nerea Bouzón, Andrea Sanmartín, Tatiana Cabaleiro, Óscar Cabaleiro, Andrea Couñago, Andrea Míguez, Nerea Bouzón, Carolina Blanco, David Misa (4ª B).