Plato’s allegory of the cave - Bilingual Philosophy 4th ESO

The body is a prison for the soul

The bilingual group of Philosophy 4th ESO made this work for the School Library Project 2016-17: The human body. We represented here the Allegory of the cave, from the Greek philosopher Plato’s book Republic (5th - 4th century BC).
We wanted to make a visual presentation of the text, using only the words that were important to describe the levels of knowledge: conjecture, belief, thought and understanding.

1. Reading (and explaining) the story
First we read an abridged version of the allegory. But it was still very difficult. We didn’t have to understand everything, we only had to be able to report about it: gather enough information to answer in Galician the questions that the teacher asked us in Galician too.
So, going back to some hard paragraphs, we learnt some vocabulary and made an image in our minds of the whole story: the wall, the prisoners, the fire, the shadows, the puppets, the freed prisoner, the world outside the cave, the return.

2. Symbolism
We had already studied Rationalism and Empiricism. Now we researched this story on the internet to find out why it is a rationalist explanation of the world. We discussed what source we should use and decided that the we could trust the Wikipedia on this subject. It is well organized so we used it to learn some vocabulary. For instance, we learned from the side information that Plato’s main theory is called Theory of Forms, so we clicked on the link and visited this article, which gave us new information, like the four levels of knowledge.

We organised the symbols and the relations between them in this table of contents.

3. Sketching
First we tried our hand on our notebooks. Some of the ideas were really good to start up!

Then, Iris went up to the blackboard and made some drawings following our suggestions.

4. Drawing
Here we are, standing around the blank piece of paper, not knowing where to start.

This was our first decision: we would draw the divided line to define the proportions of the drawing. We established a proportion, 2:5 – 3:5, and this way all the elements of the picture could be easily located.

We also represented the way back to the cave as sort of a wormhole across the sun – Fantastic, really! Edward sat as a model for Samuel’s prisoners, Iris and Andrea made Socrates and Glaucon’s portraits and Jasmine drew the Sun and the wormhole. Des, Irene, Reuben and Sergi used the markers on the pencil sketches.

5. Painting
This was mostly Xavier, David, Annabel and Cesar’s work, though we all contributed.

6. The mural
Finally, the mural takes shape (Form, would Plato and Aristotle say). We can see the cave, with the fire, the shadows and, of course, the prisoners (corresponding to the level of knowledge named CONJECTURE); the puppets (BELIEF); the freed prisoner climbing (THOUGHT); and the real world outside the cave (UNDERSTANDING).
The cave is the Sensible world and the exterior is the Ideal world, the prisoner is the soul and the chains are the body.

But there isn't a happy ending: when we are enjoying the outside world we think of our friends back in the cave, we go through the wormhole down to the cave again to try and free them, but the prisoners don’t want to be released of their chains.

Liberalismo e Comunismo – Locke, A. Smith, Marx

Clica na bandeira para ver a versión en inglés

O tema da III Avaliación de Ética de 4º ESO é complexo e ambicioso: un comentario de texto dun autor do liberalismo, que debe incluír un apartado de análise do texto (termos , ideas...), outro de explicación (glosa) e outro de valoración (crítica desde o punto de vista doutras/os autoras/es, opinión persoal).
Fixemos as dúas primeiras partes por escrito nos cadernos pero, ao chegarmos á terceira, que supón investigar un intervalo temporal moi longo (1600 - 1900) e comparar as achegas de moitas/os autoras/es, eliximos, entre as opcións que nos daba a programación da materia, un xeito máis visual e divertido: un mural no que representamos, nunha liña do tempo, as vidas destas persoas, un resumo das súas principais obras e os acontecementos históricos que viviron.

John Locke (1632 - 1704), o autor do texto que comentamos, foi o iniciador do liberalismo político. No seu 2º Tratado sobre o Goberno Civil, do que estaba extraído o noso fragmento, explica como os seres humanos temos dereitos naturais que o goberno debe respectar: a vida, a saúde, a liberdade e as posesións. O dereito á posesión adquírese tamén polo traballo que facemos sobre un obxecto, ou polo seu equivalente en diñeiro cando decidimos cambialo.
Locke foi perseguido no seu país por afirmar que temos dereitos que non están dados polos reis: dixo que eran as persoas as que elixían ao goberno, opoñéndose á teoría medieval da orixe divina do poder; para que o goberno non abusara da sociedade era conveniente que o poder se dividise. Fuxiu a Holanda pero, mentres tanto, triunfou en Inglaterra a Revolución Gloriosa de 1689 e puido volver e publicar as súas obras. As súas teorías políticas foron adaptadas á realidade social por T. Jefferson, na Declaración de Independencia dos Estados Unidos (1776) e por Montesquieu pouco antes da Revolución Francesa (1789) .

Adam Smith (1723 - 1790) aplicou as teorías liberais á economía. Locke sempre dixera que as persoas podían apropiarse dalgunhas cousas sempre que o que quedara fose suficiente para o resto da sociedade. O goberno debía protexer esas propiedades. Pero A. Smith dixo que non se debía poñer límite ao comercio e o estado só debía intervir nel para protexelo.
Tras o Golpe de Estado do 18 de Brumario (9 de novembro de 1799), Napoleón estendeu as teorías liberais por toda Europa. De acordo co que A. Smith dixera en A riqueza das nacións (1776), a riqueza de todos os países e de todas as persoas debería aumentar.

Pero Karl Marx (1818 - 1883) comprobou que, a mediados do s. XIX, as cousas non estaban sucedendo así. Co liberalismo económico, a clase social que tiña a riqueza, a burguesía, fíxose moito máis rica; pero o proletariado, a clase empobrecida, fíxose moito máis pobre e miserable.

A clase obreira uniuse entón para reclamar os seus dereitos, e comezaron os movementos comunistas. A Marx e ao seu colega F. Engels encargáronlle que escribisen un libro moi breve e sinxelo no que explicasen que era o comunismo: O Manifesto Comunista. Ía dirixido á xente traballadora que non tiña acceso á cultura e as frases eran moi claras e impactantes; na memoria de moita xente están aínda a que comeza e a que remata o Manifesto: Unha pantasma percorre Europa: a pantasma do comunismo; Proletarios do mundo, UNÍDEVOS! 

As principais teses desta obra foron desenvolvidas máis tarde en O Capital . O que Marx dicía aquí é que o estado que describira Locke, de liberdade e igualdade, polo que se loitara na Independencia dos Estados Unidos, na Revolución Francesa e nas Guerras Napoleónicas, era imposible baixo unha economía capitalista.

MAKING OF
Este foi un auténtico traballo de grupo. Pasámolo moi ben!